Om het winkelen met zijn moeder te voorkomen had onze oudste online geshopt.
Ik kom thuis en tref daar zakjes, briefjes, retour-formulier, schooltas, uitgetrapte schoenen en een append kind aan. De eettafel ligt bezaaid met de bestelde t-shirts en zomerjas…en vanaf de bank komt de opmerking: ‘Ik ruim het straks op hoor want ik weet nog niet welke ik zal houden en welke ik (lees: jij mam) terug ga(at) sturen’.
Het uitkiezen van een nieuwe zomerjas of een leuk t-shirt.
Hoelang moet je, en wil je, daar als puber over nadenken? Het antwoord is bij ons thuis: ‘Lang’. ‘Ik weet het niet’, ‘misschien is die kleur wel te fel’, ‘zou die jas niet te warm zijn of te kort?’, ‘ik kijk ná de proefwerkweek nog wel even want ik weet het nu echt niet’, zucht…
Tijdens de opleiding tot KernTalentenanalist leerde ik dat het brein van pubers pas rond hun 24e/ 25e jaar voldoende áf is m.b.t. het kunnen maken van keuzes. Niet vreemd dus dat die zomerjas en dat t-shirt nog niet uitgekozen zijn, laat staan dat hij nu al volledig zeker weet dat zijn profielkeuze de juiste is. En wat te denken van de eventuele studiekeuze straks? Gelukkig kan ik hem de KernTalentenanalyse cadeau doen waar hij de rest van zijn leven plezier aan kan beleven op momenten dat hij keuzes mag maken! Hij neemt zijn KernTalentenverslag mee als een soort gereedschapskist. Nee, die analyse doe ik niet zelf bij hem want één ding weet deze puber nu wél heel zeker en dat is dat hij níks van zijn moeder aanneemt.
En na het lezen van dit stukje gaat hij dat tot zijn 25e volhouden!